Namaszczenie chorych

Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana

(Jk 5,14)

Ewangelie świadczą o tym, że Chrystus wielką troską otaczał chorych w ich potrzebach cielesnych i duchowych oraz, że to samo polecił czynić swoim uczniom. Szczególnym wyrazem tej troski jest ustanowiony przez Niego, a ogłoszony w Liście św. Jakuba sakrament namaszczenia, którego Kościół udziela swoim członkom przez namaszczenie i modlitwę kapłanów, polecając chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, by ich umocnił i zbawił. Nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa, przysparzali dobra ludowi Bożemu.

Człowiek niebezpiecznie chory potrzebuje szczególnej łaski Bożej, aby pod wpływem lęku nie upadł na duchu i podlegając pokusom, nie zachwiał się w wierze. Dlatego Chrystus w sakramencie namaszczenia daje swoim wiernym, dotkniętym chorobą, potężną moc i obronę.

Sprawowanie sakramentu polega głównie na tym, że kapłani Kościoła po włożeniu rąk na chorych modlą się z wiarą i namaszczają ich olejem uświęconym błogosławieństwem Bożym; obrzęd ten oznacza łaskę sakramentalną i równocześnie jej udziela.

Warto wiedzieć, że:

• sakramentu tego udziela się osobom, których życie jest zagrożone z powodu choroby lub podeszłego wieku;
• sakrament ten można powtarzać, jeśli chory po przyjęciu namaszczenia wyzdrowiał i ponownie zachorował albo w czasie trwania tej samej choroby nastąpiło poważne pogorszenie;
• przed operacją można udzielić namaszczenia chorych, jeżeli przyczyną operacji jest niebezpieczna choroba;
• osobom w podeszłym wieku, których siły opuszczają, można udzielić namaszczenia chorych również wtedy, gdy nie zagraża im niebezpieczna choroba.
• chorym, którzy stracili przytomność lub używanie rozumu, należy udzielić sakramentu, jeżeli istnieje prawdopodobieństwo, że jako wierzący prosiliby o to, gdyby byli przytomni.
  
  

Jest to sakrament uzdrowienia; daje siłę i ulgę w cierpieniu. Nie jest zarezerwowany dla umierających ! Dlatego należy odpowiednio wcześniej wezwać kapłana.

Jeśli ma być udzielona Komunia święta, prosimy o przygotowanie miejsca (stół, biały obrus, świece …)

Zachęcam domowników, obecnych w czasie wizyty kapłana, do czynnego uczestnictwa w liturgii sakramentu, by wspierać chorego swoją modlitwą. (Wychodzimy z pokoju chorego tylko na czas spowiedzi !)

W wypadku dłuższej choroby czy też z racji podeszłego wieku, można poprosić o regularne udzielanie Eucharystii.

Istota Sakramentu

Nie jest to „ostatnie namaszczenie”, ale sakrament uzdrowienia i umocnienia, w którym Bóg dodaje siły i łaski, aby chrześcijanin wytrwał w chorobie i jeśli to możliwe powrócił do zdrowia. Cierpienie znoszone razem z Chrystusem staje się sytuacją zbawienia.

W każdej chwili w razie potrzeby można wezwać kapłana, by udzielił sakramentu namaszczenia chorych.